1040
Kwiecień 20, 2024

Wskazówka: T.C. „Green is the hope” Boyle

Jeśli nadal szukasz równie dowcipnej i urzekającej lektury świątecznej, czy możesz teraz zatrzymać wyszukiwanie? T. C. Powieść Boyle'a? Zielona jest nadzieja? Właśnie to jest i wiele więcej. Morał tej historii można streścić w jednym zdaniu: przestępstwo nie popłaca. Felix Nasmythe, bohater tej dziwnej przygody, również musi to sobie uświadomić pod koniec długiego i pracowitego lata. To, co dzieje się z nim i jego dwoma najlepszymi kumplami, Philem i Geshem, na prawie 400 stronach, jest, moim zdaniem, jedną z najśmieszniejszych rzeczy, jakie T.C. Boyle kiedykolwiek pisał. Sam czytam powieść po raz pierwszy wkrótce po jej pierwszym niemieckim wydaniu w 1990 roku. W 2016 roku pojawiła się? Zielona nadzieja? w nowym tłumaczeniu i zeszłej zimy miałem przyjemność cieszyć się tą historią jako audiobook? czytane przez mojego narzeczonego, który (trzeba to powiedzieć, kochanie), oczywiście, najlepszy czytelnik na świecie.

Do treści

Felix Nasmythe ma 31 lat i wiedzie typowe życie późno urodzonego hipisa. Mówiąc bardzo dyplomatycznie, nie jest najlepszym wyzyskiwaczem, jeśli chodzi o nadanie jego życiu drobnego planu i struktury. Brakuje mu również wytrzymałości, więc Boyle pozwala swojemu bohaterowi na początku powieści nieco rozczarowany podsumować:

„Nigdy niczego nie skończyłem. Opuściłem grupę skautów, chór i orkiestrę marszową. Przestałem dostarczać gazety i chodzić na trening do kościoła lub koszykówki?

Po tylu źle płatnych pracach Felix zarabia na życie, przywracając (czasami) wiktoriańskie rezydencje w San Francisco. Ponadto wznowił (już przerwane) studia nad literaturą angielską XIX wieku i żyje jako singiel w ciągu dnia. Aż któregoś wieczoru niespodziewanie pojawia się jego stary kumpel Herbert Vogelsang. Vogelsang jest bogaty i przebiegły, nic lepszego: bogaty, ponieważ jest rozdarty i ma plan.

Z mnóstwem nasion konopi, odłogiem gdzieś w szczerym polu i odrobiną wysiłku fizycznego, chce zarobić ponad półtora miliona dolarów w ciągu jednego lata. A konkretnie, czy chce, żeby Felix to zrobił? on sam zapewnia ziarno i ziemię wraz z chatą, Felix powinien przejąć spoconą część i uprawiać marihuanę. Przyjaciel botanika z Vogelsang wpadał co kilka tygodni i patrzył na stan rozwoju roślin. Po zbiorach Vogelsang spodziewa się, że coraz bardziej zafascynowany Felix, tysiąc funtów marihuany za szesnaścieset dolarów zostanie podzielony na trzy. Co więcej, Vogelsang, jako prawdziwy artysta manipulacji, proponuje Felixowi, który wciąż kalkuluje, zabranie ze sobą swojego starego kumpla Phila? praca byłaby na „obozie letnim” dla dwojga? ale niech to będzie zrobione znacznie łatwiej. Dwa piwa później Felix zgadza się z propozycją Vogelsanga i katastrofa bierze swój kurs?

Boyle opisuje w najlepszej tradycji powieści rozwojowej mimowolne dojrzewanie Feliksa? Szczęśliwego? przez okres jednego lata. Niebieskooki wpada w równie nielegalną, jak i porywającą przygodę, poznaje ciekawskich Redneckich sąsiadów, ukamienowane niedźwiedzie i cholerycznego wiejskiego szeryfa. I w kółko to natura przesuwa trio (przyjaciel Phila Gesh) do granic możliwości: świecące upały, monsunowe deszcze i błoto zagrażają ich zdrowiu psychicznemu i planowanym żniwom. Niebieskooki Felix ma zagwarantowane już tego lata? może wysiadł z podbitym okiem? A może trochę zakochany? NIGDY nie zdradziłbym czegoś takiego, miłej lektury.

Autor

Tom Coraghessan Boyle urodził się w 1948 roku w Nowym Jorku, syn irlandzkich imigrantów. Zarówno ojciec, jak i matka są alkoholikami, więc zapewnij najlepsze warunki dla tak zwanego „trudnego dzieciństwa”. jest wyznaczony. Tom zyskuje sławę jako wagarowicz i dramaturg już w młodym wieku, a maturę kończy tylko z Ach i hałasem. Podczas kolejnych badań historii Boyle odkrywa swoją miłość do pisania. Po krótkiej przerwie w pracy jako nauczyciel Boyle przenosi się z żoną do Iowa, studiuje literaturę angielską (nie jedyną wspólną płaszczyznę z Felixem) i zaczyna pisać poważnie. Podczas warsztatów pisarskich John Irving zwraca uwagę na młodego pisarza i wspiera go. Wydanie pierwszego tomu narracji wydaje się, że Boyle złamał tamę, a on pisze, pisze, a potem trochę pisze. Sam Boyle mówi o swoim niesamowitym dorobku prawie książki rocznie:

„Moi agenci zawsze mówią, że nie powinienem pisać tak szybko. Ale nie piszę z powodu pieniędzy, pisanie to moje życie! Może piszę dużo książek na magazynie, a potem możesz wydobyć je przez lata po mojej śmierci.Podobnie jak Jim Morrison, co roku wydaje nową płytę.