Przestań mówić - spróbuj
Człowiek może latać na księżyc i eksplorować wszechświat. Tylko stali mówcy mogą mówić nieustannie i nikt się nie broni, nikt nie wymyśla urządzenia, za pomocą którego automatycznie leci na Księżyc po 15 minutach.
Sygnał: Istnieją porady i książki na ten temat. Często brakuje mi MUT, aby to zrobić. Przykład: w dyskusji ktoś zaczyna się w epoce kamienia łupanego. Do rzeczy? Problemy w szkole? Oczywiście zajmuje to dużo czasu. Powinieneś ostrożnie podnieść rękę i lekko przesunąć palcami. Ustaw sygnał. Następnie powiedz: „Dziękuję! To niestety nie jest kurs opowiadania historii. Naszym tematem jest ...? Są stali mówcy, którzy nie swędzą. Oni wciąż rozmawiają. Następnie powinieneś zrobić to ponownie z sygnałem. Kto może to zrobić?
Uprzejme zatrzymywanie: Czasami naprawdę nadszedł czas, aby przestać mówić. Ponieważ inaczej cenny czas minął, w seminarium, które kosztuje pieniądze. Jest grzeczna forma. Podnieś rękę, przemów do stałego mówcy po imieniu i:? Mogę streścić twoje oświadczenie. Masz na myśli, że ...?
Budzik na stole! Możesz także ustawić budzik na początku rundy rozmów: Proszę nie opowiadać żadnych powieści. Za każdą minutę ponad 3 minuty czasu mówienia przysługuje punkt karny. Każdy, kto nie ma punktu karnego, otrzyma prezent! To działa cuda. Prezent może być tylko pysznym kremowym słodyczem, ale radość jest ogromna.
W osobistej rozmowie to uporczywe mówienie jest dość niewygodne. Rozmowa to wymiana. Słucham i myślę. Potem mówię, a drugi słucha z zainteresowaniem. To wspaniale Ale często mówię tylko jedną wskazówkę - od razu druga mówi o jego doświadczeniach. Czuję się ignorowany. Odkąd spróbowałem napiwku. Gdy tylko druga osoba zacznie opowiadać swoją powieść, mówię na głos? Apropos? Drugi wygląda na wysoki, mówi? i podczas tej przerwy mówię: „Czy to możliwe, że nie interesujesz się moimi doświadczeniami? Po pierwsze, duży, nie, oczywiście, że nie!? Odpowiadam: „To miło? a potem opowiadam swoją historię do końca.
Cell-czas Głośnik: Może to tak: stałe głośniki mają problemy. Musisz porozmawiać. Jeśli siedzę w pociągu, a ktoś za mną rozmawia przez telefon komórkowy, z Kolonii do Norymbergi bez kropki i przecinka, to uważam, że na końcu linii nie ma rozmówcy. Rozmawiają w pustce. Po prostu dlatego, że to super fajne. I wszyscy możecie słuchać!
