Analfabetyzm funkcjonalny
Ostatnio przypadkowo przeczytałem raport na temat analfabetów w Niemczech. W artykule wspomniano o odsetku, który moim zdaniem był na pierwszy rzut oka nierealistycznie wysoki. Ale kilka kliknięć później zweryfikowałem numer: w Niemczech żyje około 7,5 miliona dorosłych, których uważa się za analfabetów funkcjonalnych. Aby zrozumieć, co to jest „funkcjonalne”? Niepiśmienny z „prawdziwego” Rozróżnia analfabetów, podąża za krótkim wyjaśnieniem tego terminu:
Różne formy analfabetyzmu
- Podstawowa analfabetyzm: Poszkodowani nie mogą ani czytać, ani pisać i nigdy się tego nie nauczyli. Ich udział w populacji? Prawdziwy? Analfabeci są znacznie wyższy w krajach rozwijających się i wschodzących niż w krajach uprzemysłowionych. W Niemczech dotyczy to około czterech procent dorosłych.
- Wtórne analfabetyzm: Termin odnosi się do osób, które nauczyły się pisemnego posługiwania się językiem, ale potem znowu zapomniały.
- Semi-analfabetyzm: Dotknięci ludzie mogą czytać, ale nie pisać.
- Analfabetyzm funkcjonalny (Illettrismus): Niepiśmienny funkcjonariusz rozpoznaje litery i potrafi pisać pojedyncze słowa (jego imię), ale zrozumienie znaczenia dłuższych tekstów jest trudne lub niemożliwe. Odsetek populacji analfabetów funkcjonalnych w Niemczech wynosi około 14 procent.
Przyczyny analfabetyzmu funkcjonalnego
Co ciekawe, u 60 proc. Mężczyzn znacznie częściej występuje analfabetyzm funkcjonalny niż u kobiet (40 proc.). W ramach trzyletniego projektu od 2008 do 2010 r. Neuropsychologowie z Magdeburga poświęcili się możliwym przyczynom illettrizmu. Czyniąc to, obalili wcześniejszą tezę, że analfabetyzm funkcjonalny był wyłącznie konsekwencją niekorzystnych czynników społecznych. Czynniki te obejmują wpływy rodzinne, wysoką absencję w szkole lub częste zmiany w szkole, brak komunikacji i brak inspiracji do czytania lub pisania. Jako kolejny, dotychczas zaniedbywany czynnik, neuropsycholodzy nazwali niewystarczające połączenie neuronalne mózgu.
Badanie ujawniło oczywistą analogię między dziećmi z zaburzeniami czytania i pisania (LRS) a analfabetami funkcjonalnymi dorosłych: w obu przypadkach występuje podstawowe zaburzenie w przetwarzaniu bodźców słuchowych i wzrokowych. Jeśli ten deficyt percepcyjny pogłębiają już wspomniane czynniki społeczne, często występuje deficyt czytania i pisania nawet w wieku dorosłym.
Analfabetyzm funkcjonalny w życiu codziennym
Dla osób o normalnych umiejętnościach czytania i pisania trudno jest zrozumieć trudności, na jakie napotykają funkcjonalni analfabeci w życiu codziennym. Instrukcje obsługi sprzętu technicznego, rozkłady jazdy transportu publicznego i pisemne instrukcje pracy pozostają dla nich tak samo niezrozumiałe, jak oficjalne listy lub teksty w gazetach, książkach i Internecie. Świat jest pełen pisemnych wiadomości, które ułatwiają lub poprawiają życie. Jeśli nie możesz ich rozszyfrować, masz nie tylko jeden problem, ale wiele.
Illettrizm prowadzi w wielu przypadkach do izolacji społecznej, ponieważ udział w życiu społecznym jest możliwy tylko w bardzo ograniczonym zakresie. Dodaj do tego ciężar wstydu, który niesie ze sobą wielu cierpiących. Zamiast nazwać swój problem, opracowują strategie ukrywania swoich słabości. Zapomniane okulary lub zraniona ręka należą do standardowych wymówek funkcjonalnego analfabetyzmu, jeśli chodzi o wypełnianie formularza lub karty wywiadu u lekarza. Problemy w świecie pracy są oczywiste. Nic więc dziwnego, że odsetek analfabetów funkcjonalnych wśród asystentów wynosi 27 procent, a wśród bezrobotnych 32 procent.
Oferty pomocy dla analfabetów funkcjonalnych
Wydaje się, że Federalne Ministerstwo Edukacji i Badań rozpoznało problem i rozpoczęło już w 2016 r., Mając dekadę alfabetyzacji wynoszącą 180 milionów euro. Celem tej kampanii jest przyciągnięcie większej liczby osób do specjalnych ofert edukacyjnych i jednocześnie uwrażliwienie ludności na ten temat. Ponadto przyczyny i rozpowszechnienie analfabetyzmu funkcjonalnego należy jeszcze lepiej zbadać.
Oprócz tej (mile widzianej) pomocy w zakresie ochrony politycznej, ale przede wszystkim bardzo ważne jest osobiste zaangażowanie osób poszkodowanych i krewnych. Tylko ci, którzy przyznają się do swojego problemu, mogą również skorzystać z odpowiedniej pomocy. Podobnie jak w przypadku uzależnienia, niepiśmiennym osobom często trudno jest zrobić pierwszy krok na własną rękę. Zrozumiały i oddany motywator może być bardzo pomocny. Czy jest to członek rodziny, przyjaciel czy pracownik agencji finansującej, jest przypadkowy? ważna jest stabilna relacja zaufania.
Większość centrów edukacji dorosłych oferuje kursy czytania i pisania. Podczas tych podstawowych kursów edukacyjnych umiejętności czytania i pisania są szkolone na tematy codzienne.Ci, którzy unikają tej publiczności, znajdą w Internecie liczne portale edukacyjne, które oferują anonimową pomoc. Na stronie internetowej Federalnego Stowarzyszenia na rzecz Umiejętności Literackiej i Edukacji Podstawowej e.V. (http://www.alphabetisierung.de/) znajduje się więcej informacji na temat różnych usług. Również pod numerem telefonu 0800/53334455 tzw. „Alfa-Telefon”, osoby dotknięte chorobą lub krewni mogą być informowani o dostępnych ofertach pomocy.
Dodatkowa wskazówka: we wspaniałym filmie Labirynt słów Gérard Depardieu gra funkcjonalnego analfabetyka, który odkrywa swoją miłość do literatury przez przypadkowe spotkanie ze starszą kobietą. Warto zobaczyć!
